Ułar himalajski (Tetraogallus himalayensis)

Nazwa angielska; Himalayan Snowcock
Nazwa niemiecka; Himalaja-Königshuhn
nazwa rosyjska; Гималайский улар
Podgatunki; Tetraogallus himalayensis himalayensis
Tetraogallus himalayensis incognitus
Tetraogallus himalayensis koslowi
Tetraogallus himalayensis saurensis
Tetraogallus himalayensis sewerzowi
Występowanie; góry Himalaje, poza zakresem lasów, a blisko wiecznych śniegów. Rosja, Chiny, Mongolia, Kazachstan, Indie, Afganistan. Ułary himalajskie zostały wprowadzone w góry w północno Nevadzie w Stanach Zjednoczonych, gdzie populacja jest stała i stabilna około 250-500 ptaków.
Krótki opis; wygląd dużej kuropatwy, w hodowlach jest rzadkością. Ułar jest często nazywany śnieżną kuropatwą.
Rozmnażanie; monogamiczny, raczej w pierwszym roku. W Polsce udało się nie licznym rozmnożyć ten gatunek ptaka.
Ilość jaj; 6-8 jaj, gniazdo na ziemi
Czas wysiadywania; 28 dni
Moje doświadczenie:
Te ptaki podpiąłem pod rodzinę głuszcy, choć różnią się od nich. Nie jędzą igliwia czy wrzosu tak jak głuszce czy inne głuszcowate. Ale maja podobne wymagania. Błędem w żywieniu jest podawanie wysokobiałkowych granulatów. Ułary są wegetarianami, skład jego diety to przeważnie nasiona i rośliny z alpejskich łąk.
Od dwóch lat posiadam te ptaki. Na nasze zimy jest odporny. Pożywienie to ziarna zbóż; pszenica. Latem ziarna zbóż jako dodatek, a pochłania dużo zieleniny. Woliera dla pary od 10 metrów kwadratowych, czym większa tym lepsza. Małe woliery wskazane żeby byly całkiem zadaszone, duże woliery moga mieć wybieg z zieloną trawką. U mnie na dużej wolierze pasą się jak krówki, skubią dużo trawy. Ptaki nie są agresywne, razem w okresie godowym były z tragopanami plamistymi i frankolinami brązowogłowymi. U mnie para nie zbudowała gniazda, jajka niosła samica po całej wolierze. Około 10 kwietnia pojawiło się pierwsze jajko. Samica w pierwszym roku zniosła 6 jaj, z tego jedno zapłodnione. W drugim roku samica zniosła 12 jaj, z tego 7 zapłodnionych. Samica znosi jako codziennie, czasami co drugi dzień.
Po 28 dniach w inkubatorze wyległo się 6 pisklaków ułara. Pokarm dla nich taki sam jak dla małych bażantów, dodatkowo dostają dość duża dawkę zieleniny. Młode są raczej dzikie, nie podchodzą do ręki. Wzrost piskląt ułara jest dość szybki, rosną tak szybko jak głuszce.
Są to bardzo ciekawe ptaki, wielkością i wyglądem przypominają wielką kuropatwę. Jest to gatunek bardzo prosty w hodowli, wystarczy im zapewnić dobre pożywienie i wolierę.